O Z A N ARİF

Eylüllere baş kaldırdı dik durdu,

Nice paşa okudukça kudurdu,

Sanki ozan Köroğlu’nun oğluydu,

...... Bolu beyi ferman yazdı olmadı,

...... Ozan Arif bir gün olsun yılmadı.

Köpek dedi köpeklerin yüzüne

Hayran kaldı Türk Milleti sözüne

Kestirdi mi şerefsizi gözüne,

..... Hakim, savcı, mahkemeden yılmadı

..... Hicivinden hiç kurtulan olmadı

Kızıl Elma, mefkûresi yoluydu

Esir Türküler, boynundaki borcuydu

Turan onun özlediği yurduydu,

...... Vatan dedi Altaylar’dan Tuna’ya,

....... Hiç yılmadı, baş eğmedi dünyaya.

Yazdığını hiçbir vakit silmedi

Eğilmedi biat nedir bilmedi

Çile çekti bir gün yüzü gülmedi

........ Mısraları ilmik ilmik dokurdu,

......... Şiirini, yüreğinden okurdu.

Arifti feyzini Başbuğ’dan aldı

Ülkü pınarında coştu çağladı

Başbuğ’un yolundan bir an sapmadı;

........ Hep dedi bu dava kutlu bir sancak

........ Bu yoldan dönenler alçaktır alçak.

Ozan Arif, ozanlara İz oldun,

Türklük kokan türkülere söz oldun ,

Yaktın bizi yüreklere köz oldun,

........ Aldı Rabbim seni bize koymadı

........ Sen gittin ya Türklük sana doymadı.

15 Şubat 2019 cuma

Bayram Ali Çelikten