İ N S A N

İlkel insan doğa ile yaşardı

Taşı oymaz oyuk taşta yaşardı

Eksiltmezdi hep dengeli yaşardı

Uzun yıllar bunu böyle başardı.

Avı günlük, ne fazlaydı ne azdı

Hırsı yoktu tamah edip azmazdı

Doğa desen asla ona kızmazdı

Çünkü insan henüz stok yapmazdı.

Çağdaş insan beğenmedi doğayı

Taşı kırdı yaptı koca binayı

yere vurdu koca koca kazmayı

Roket attı deldi hergün fezayı

Doğa dedi az veriyor,

yetmez bu

Buldu hemen hibrit denen tohumu

Düşünmedi bu yaptığım doğru mu?!

Hazırladı yavaş yavaş sonunu.

Çağdaş insan çağdaşlığı gereği

İlerlemek hep yükselmek ereği yetinmedi tüm bunlarla

Petrol buldu

 yeraltında tonlarla

Ayrıştırdı benzin yaptı gaz yaptı

Petrol için birbiriyle savaştı

Dinamiti bulup dağı patlattı

Beğenmedi katır eşek kıratı

Dört tekerli Otomobil yarattı

Gökyüzünü ekzozuyla kararttı.

Çağdaş insan hiç durmadı

Atom oldu,nötron oldu

Hırsına hiç gem vurmadı

Hem cinsine düşman oldu

Rengi koyu, rengi soluk

Düşünmüyor benim gibi,

Benden değil, senin gibi,

Dini şöyle, rengi böyle

Deyip deyip hırçınlaştı

Kan akıttı oluk oluk.

Bilemedi yaradılış gayesini

Hep yükseltti

Ayrıştıran, karıştıran,

Yürekleri buruşturan,

Kibir dolu o sesini.

Oysa onu yaradan yar

Hamuruna aşk koydular

Sev dediler sar dediler

İnsan gibi kal dediler

Hırs hayvanda akıl sende

Dilin ile demesen de

Elin ile ver dediler.

Dünya sonlu ömür kısa

Öleceksin her nasılsa

Dolu olsa bile kasa .

Sonun kefen, biraz toprak

O da eğer şansın varsa

27 04 2020